We zijn wijselijk thuisgebleven met de eindejaarsdagen. Zoals vele ouderen konden we het eindejaar op hotel gaan vieren. Een heerlijk diner en een overnachting op een bekoorlijke plek wilde ik wel, maar Anne wenste liever thuis te blijven. Ze was ongerust over de vele diefstallen die in de hele streek gepleegd werden. Er ging geen dag voorbij of de krant meldde inbraken zelfs met geweld in onze gemeente en rondom. Ik kon haar geen ongelijk geven. De feestdagen zijn hoogdagen voor de criminelen, vooral gelegenheidsdieven, om hun slag te slaan. Daarenboven, waarom zouden we een charmante plek zoeken als we er reeds één heel lang kennen, onze berg. En goed koken kunnen we allebei goed dus oost west, thuis best.                                                                                                                                              Uitgebreide aperitief, voor Anne: een gin-tonic en voor mij champagne met zelfgemaakte vissticks van kabeljauw, zalmpasteitje en foie gras uiteraard. Als voorgerecht bereidde ik een vispannetje van Bouchot-mosselen, een plaatselijke lekkernij. En nadien een heerlijke, royale gourmet die door Anne was voorbereid. Chateaubriand en kip in fijne reepjes, kleine hamburgertjes en partjes worst omringd door diverse fijne groenten en voorgekookte fijne zoutaardappeltjes om samen te bakken met verschillende kaassoorten in plakjes en kwarteleitjes. En als dessert hadden we het ons gemakkelijk gemaakt en een een ijstaart in huis gehaald.                                                          Verder genoten we van een beetje muziek op televisie en een filmpje. We hebben elkaar geen gelukkig nieuwjaar kunnen wensen die avond want we hebben middernacht niet gehaald. Blijkbaar is er rond iets over twaalven, zo vertelde Anne mij de volgende dag, nog vuurwerk geweest ten westen van ons, maar hier heb ik niets meer van gehoord. Ik was reeds ver van deze wereld.                                         2024 hebben we rustig achter ons gelaten en 2025 is op kousenvoeten binnengeslopen. Noch Anne noch ikzelf hebben ons voornemens genomen voor dit jaar. Alles verloopt rustig en buiten enkele tics die ik zou hebben (volgens Anne) voel ik mij helemaal ok. Trouwens we zijn ondertussen driekoningen en hoeveel mensen zouden er nog stilstaan bij wat ze hebben voorgenomen of beloofd op nieuwjaarsdag. op een paar uitzonderingen na, zal ook dit jaar weer lopen zoals velen tevoren.                                                                                                  Misschien nog uitbundiger en feestelijker, waarschijnlijk nog meer vakantieplannen en ontspanningsmomenten, want in crisistijd zoekt de mens het plezier op en wil hij nu nog genieten terwijl hij kan. Carpe diem, of pluk de dag maar dan in een negatief kader, want morgen kan het gedaan zijn. Ik vang heel veel signalen op in die zin en wij staan inderdaad wel stil bij de mogelijkheid dat oorlog ook in onze contreien het dagelijkse leven op zijn kop kan zetten. Misschien geen oorlog zoals we die kennen uit de boekjes over WOI en WOII maar toch even pijnlijk en vernietigend.                                                                                                                                                                                         Ik hoop dat 2025 een scharnierjaar is waarin de dikke mannen weer tot hun zinnen komen en hun machtsspelletjes uitrangeren omdat het gewone volk zich tegen hen keert. Niet door in opstand te komen zoals in 1789 (Franse revolutie) of 1917 (Russische revolutie) maar door gewoon "de machten die er zijn" hun bedrog en theater niet meer mee te spelen en op te komen voor het algemeen belang. Ik ben alleszins hoopgevend want de gewone man is bijvoorbeeld het "wokegedoe" stilletjes aan moe. Hijdurft opnieuw een hoge rug op te zetten tegen deze beweging die een wereld creëert waarin alle logica en kritisch denken wordt veroordeeld. Woke is de hel van de onmogelijkheid van redelijkheid. Ik merk tot mijn grote opluchting dat weer meer mensen beginnen te lachen. Ze zijn veel minder geneigd  om op eieren te lopen. Woke ontnam ons het lachen en controleerde alles waar we de draak mee staken. Maar vandaag stappen we verder weg van de afgrond en hoewel er ons nog veel te doen staat; in 2024 zijn er heel wat mensen wakker geworden. Ik hoop dat 2025 het begin mag zijn van een mensheid die ontwaakt. 2025 wordt het jaar van humor, kritisch denken maar vooral tussen de regels lezen en zelf nadenken en zelf uw opinie vormen. Misschien is 2025 de start van de andere revolutie waarin wij terug de teugels van ons mens-zijn in handen nemen en opnieuw een echte samenlevingsmaatschappij met welvaart en welzijn vormen. Proost.