Huwelijksverjaardag en Kerstmis. 22 December2024
Op zes december 1990 hebben Anne en ik elkaar voor de eerste maal gezoend om half negen 's ochtends in een cafeetje op de oude markt in Leuven. Waren we speciaal vroeg opgestaan? Neen, we hadden speciaal heel de nacht doorgedaan. Vier jaren later zijn we op maandag vijf december, elk, voor de tweede maal getrouwd. Het wettelijk huwelijk vond plaats op een maandagnamiddag in het mooie stadhuis van het middeleeuwse Mechelen. Waarom op een maandag? Dan was de huwelijksinzegening gratis alsook de rode loper en twee kleine mooie boompjes in pot. Wisten wij toen veel dat we 30 jaar later onze huwelijksdag zouden vieren in Zuid-Frankrijk aan de voet van de Pyreneeën. Carcassonne, opnieuw een mooie middeleeuwse stad, vormde nu het toneel van onze feestdag. Hotel "Le Parc" en zijn twee sterren restaurant was onze bestemming. Honden zijn hier toegelaten en dus vergezelde Wannes ons op deze tweedaagse verwennerij. De ontvangst was heel hartelijk en een vriendelijke dame begeleidde ons naar de suite. Bij het openen van de deur kwam de rozengeur ons tegemoet. Overal lagen de rozenblaadjes uitgestrooid. Op het bed vormden ze zelfs een heel groot dieprood hart. De fles champagne in ijsemmer, met bijhorende prachtige kristallen glazen, stond op ons te wachten. Het was een ruime suite met aanpalend terras waar het, zeker tijdens de zomermaanden zonder pottenkijkers, heerlijk vertoeven is. Tientallen jaren oude parasoldennen vormden het decor waar we zicht op hadden en links aanschouwden we de omwallingen met torens van de oude stad. Alles was tiptop in orde. De dame lichtte, het openen en sluiten van de verduistering en de verwarming, even toe en liet ons alleen met de woorden: " We staan 24 op 24 ter uwe beschikking voor gelijk welke vraag."
Toen we bekomen waren van de verwondering, pakten we een beetje uit en ontkurkten de fles. De fijne sprankeling op de tong was de ware verwoording van hoe ik me voelde. Anne en ik haalde herinneringen op uit de oude doos en verwonderden ons over de vele avonturen die we samen hadden beleefd op die 34 jaren, die als een vingerknip voorbij waren gevlogen. We mijmerden honderduit over de mindere maar vooral over de vele heel mooie ogenblikken en over de, toch wel belangrijkste mensen in ons leven, die we onderweg hadden moeten achterlaten. Ik realiseerde mij plots hoe rijk gevuld onze geschiedenis was en hoe gezegend ik was en nog steeds ben met mijn levensverloop. Ik was mij degelijk bewust van de vele verkeerde bochten of wegen die ik had kunnen inslaan op mijn levensweg. Maar om één of andere ongekende reden, was ik gespaard gebleven van groot onheil zoals armoede, handicap, zware ziekte of gewoonweg onverantwoorde ouders of slechte vrienden. Wij beiden behoren duidelijk tot de kaste van gefortuneerden en daar ben ik nog elke dag heel blij om.
De maître d'hôtel begeleidde ons naar een reuze ronde tafel waar we beiden aan één zijde naast elkaar plaatsnamen. We kozen voor de "8 évasions des cimes à la marée". Een menu met acht gangen en met aangepaste wijnen. De avond was een heerlijke verwennerij met ingrediënten waar we nog nooit hadden van gehoord, met borden die net schilderijtjes waren, met wijnen, weliswaar uit de streek, maar zo perfect aangepast aan de smaken die ze vergezelden en met een bediening die aan niets het toeval overliet, tot in de puntjes verzorgd en met de alom heersende professionaliteit. De avond leek echt uit een sprookje te komen. Het banket werd afgesloten met één taartje met een kaarsje op en twee vergulde vorken. De sommelier, maître d'hôtel en de obers wensten ons proficiat met onze huwelijksverjaardag. De maître fluisterde ons toe dat we hierna nog verwacht werden door de grote chef "Putelat Franck" hijzelf in zijn keuken. Na het taartje begeleidde hij ons naar de keuken waar de chef en zijn personeel ons verwelkomde. Hij is een zeer aangename man die wel onmiddellijk wilde weten waarom Anne geen warme olijfolie verdroeg. Want om die reden had hij twee gerechten moeten vervangen door iets anders wat trouwens zonder meer was gebeurd. Hij luisterde aandachtig naar Anne haar verhaal en gaf haar gelijk deze allergie vernoemd te hebben. Hij tekende voor ons persoonlijk de menukaart en na een twintigtal minuten gezellig kletsen, keerden we terug naar de suite.
We hadden ons overslapen. Het ontbijt werd, zoals door ons gevraagd, om negen uur op de kamer geserveerd. Ik kleedde mij vlug aan om met ons Wanneske te gaan wandelen. Ook hij had goed geslapen. Hij was aanvankelijk wat onwennig maar toen we zijn mand aan mijn zijde van het bed op de grond hadden gezet, was hij er dadelijk ingestapt en na een paar draaien zachtjes gaan liggen. Het hotel lag op een boogscheut van de oude stad en dus wandelde ik met Wannes ernaar toe. We kuierden door de slotgracht langs de eeuwenoude omwallingsmuur en slopen even door een indrukwekkende poort de binnenstad in. Na een halfuur keerden we op onze stappen terug. Wannes en ik waren amper op de kamer als er werd aangeklopt. Een vriendelijke dame plaatste het copieuze ontbijt op de tafel en na gevraagd te hebben of alles naar wens was, keerde ze op haar stappen terug. Het ontbijt was enorm. We hadden een Engels ontbijt gevraagd maar er werd ons veel meer op tafel gebracht. Verschillende soorten brood, ter plaatse gebakken, charcuterie en kaas naar keuze, plaatselijk bereide confituren en heerlijke warme choco met een smeuïg laagje slagroom. Het water komt me opnieuw in de mond als ik eraan denk of de foto bekijk.
Kortom het was een fantastisch verblijf en we konden ons geen mooiere kers op de taart bedenken dan een bezoek aan deze feeërieke eettempel in Carcassonne. Anne en ik hebben opnieuw een mooi souvenir aan ons leven gebreid en we hopen, beiden, dat we nog verschillende jaren extra mogen genieten van al het moois wat de korte toekomst nog te bieden heeft.
Ondertussen zijn we weer met onze beiden voetjes op de grond beland en kabbelt ons rustige leven verder. Gisteren was het de kortste dag en vanaf nu zullen de dagen dus weer lengen. Het licht heeft nogmaals de overwinning behaald op de duisternis en daarom feesten wij. Velen op deze aarde, maken zich op om Kerstmis te vieren. Voor mij is kerstmis het feest van het licht meer dan de geboorte van Jezus, het mij in mijn jeugd vertelde mooie verhaal. Maar ook Jezus bracht het licht en dus zijn beiden histories aan elkaar gewaagd maar vanuit een ander standpunt geformuleerd en aan de mens gebracht. Eigenlijk doet het er niet toe: het is vooral een dag waarop aan vrede wordt gedacht en waarop mensen worden attent gemaakt dat licht, warmte, medemenselijkheid en zeker liefde de aarde en onszelf zoveel mooier maken en ons meteen volop mens maken. Een dag die ons terug de kans geeft om het licht op te zoeken en genegenheid andermaal een kans te geven want goede voornemens gaan snel verloren in de dagen en maanden nadien. Daarom wensen we iedereen een "Zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar." Mogen al jullie wensen uitkomen en moge de eventuele tegenslagen snel mooie herinneringen zijn die jullie verdere leven verfraaien.
