De laatste bezoekers uit België zijn terug onderweg naar huis. Ze hebben ons deugd gedaan en het weerzien was hartelijk en amusant. Uren heerlijk voluit kletsen over vroeger en nu. Bij een heerlijk glas wijn en een hapje hebben we avonturen uitgewisseld en de laatste nieuwsjes verteld. Rita en Herman waren de afsluiter van onze zomer.                                                                                                              Ondertussen is de herfst begonnen. Sommige bomen kleuren reeds roodbruin. Tijd vliegt en hoe ouder je wordt hoe sneller de klok tikt; zo lijkt het voor mij toch. Sommigen telden na vorige kerstmis reeds af naar de volgende, awèl, jullie hebben nog slechts een drietal maanden af te tellen en het is weer zover. Maar eerst is er nog Allerheiligen en Sinterklaas.                                                                                   Ik houd mij absoluut niet bezig met het aftellen van de dagen. Daarvoor zijn elke vierentwintig uren mij stuk voor stuk zeer dierbaar. Hoewel de dagen snel korten en de zon veel lager aan de hemel staat, toch genieten we nog van zachte temperaturen en rustig weer. Deze herfst is kouder gestart  dan die van vorig jaar. We hebben onze houtkachel al een paar keer moeten gebruiken. Maar niettegenstaande de lagere temperaturen toch blijft de herfst voor mij de rustigste en gezelligste periode van het jaar. Overdag kan je in de tuin werken en genieten van een aangenaam zacht zonnetje. Op een rustig tempo bereiden we de moestuin en het domein voor op de winter en de volgende lente. De ultieme oogsten worden binnengehaald. Vandaag heb ik de laatste boontjes geplukt en er staan nog worteltjes en rapen op het menu. Gisteren hebben we genoten van onze bintjes. De frietpatatjes waren niet groot maar smaakten eens zo goed. Ik had er niet veel geplant omdat het de eerste keer en dus een probeersel was, maar we kunnen toch driemaal frietjes bakken van eigen bintjes.                                                                                           

Vorige weken werden we opgeschrikt door een tiental vandalen op ons domein. Ik merkte reeds de laatste dagen van augustus dat enkele everzwijnen gevaarlijk dichtbij kwamen. Houtkappers hebben in de loop van de zomer in het dorp ten westen van ons en dus op een boogscheut, hectaren bos gerooid. Zijn deze wilde varkens nu op zoek naar een andere habitat en komen ze daardoor vaker voor in de bossen vlak achter ons huis of zijn ze gewoon van passage? Ik merkte duidelijk waar ze met hun neuzen op zoek waren naar wortels, slakken en andere lekkere hapjes. Begin september plaatste ik op aanraden van Anne een paar lichtjes op zonne-energie. We hoopten ze zo schrik aan te jagen en ze op redelijke afstand te houden. Het slimmigheidje werkte een paar dagen maar dan wenden de varkens eraan en erger: ze naderden de moestuin.                                                                                                                                                                                       Op een vroege ochtend hadden de vandalen flink huisgehouden in het bosje pal achter onze woning. Met een ongelooflijke kracht hadden ze stenen van tientallen kilo's omgekanteld op zoek naar slakken. In het bosje zelf vonden we duidelijk sporen van hun vernietigende zoektocht. Hoewel ik nog  een extra koord had gespannen rondom onze eigendom, om hen af te schrikken, de beesten waren niet te stoppen.

Anne en ik waren een beetje ten einde raad. Ik deed de toer van het domein samen met onze grote bewaker Wannes, die tot dan nog geen enkele nacht iets van zich had laten horen. Ok, hij is negen jaar en dus een veteraan maar zijn gehoor werkt overdag nochtans zeer goed. Zijn die woestelingen dan 's nachts zo stil dat niemand hen kan horen want: ik moet toegeven, ook geen van ons beiden heeft ooit iets gehoord of gezien.                                                                                                                                                                                                      Sommige nachten ben ik opgestaan om twee 's nachts en om zes uur in de ochtend om ze te betrappen maar zonder succes. Wanneer de zwijnen komen en gaan is een groot geheim. Dagenlang probeerden we van alles, liepen we wacht en zochten we naar de definitieve oplossing. Ten einde raad zagen we gaan andere mogelijkheid om deze dierlijke Vikings buiten te houden dan met een omheining. Maar het hele domein afsluiten zou ons veel tijd en geld kosten. Ik maakte een snelle berekening en om alles af te grendelen hadden we zo maar eventjes 820 meter groene afrasteringsdraad nodig. Om nog niet te spreken van de palen, vijzen, haken, trekdraad en bovenop dagenlange plaatsing. Ik trilde alleen al bij de gedachte en dus moest er een andere oplossing zijn.                                                            Tijdens een ochtendwandeling piekerde ik over de bende everzwijnen als plots de oplossing mij te binnenschoot. We hoefden niet het hele domein af te sluiten maar slechts een deel ervan. Poortjes op elke talud zouden dan toegang geven tot het gedeelte van onze eigendom dat we in pacht zouden laten aan de bosbewoners.                                                                                                                                      Zo gezegd, zo gedaan. Ondertussen is de omheining flink opgeschoten en heb ik al drie poortjes uit hout gemaakt. De belangrijkste delen van ons grondgebied, zoals de moestuinen, de zuidflank met bloemen, de directe omgeving rond het huis en de vijver beneden zijn bijna afgesloten. Er rest mij nog een paar palen in de grond te kloppen en een paar meters draad te spannen om dan als kers op de taart de poortjes te plaatsen. Ik hoop het einde van volgende week met de geplaatste omheining alles opnieuw onder controle te hebben.              In de tussentijd heb ik de everzwijnen op het verkeerde pad gezet. Onder onze appelboom vond ik regelmatig afgevallen appelen die deels aangevreten waren door wespen en andere insecten of  flink gedeukt waren of zelfs goed rot. Ik raapte ze bijeen en smeet ze ver van ons huis in de bossen. De geur van deze appels moet de varkens aangetrokken hebben want het gewoel in onze tuin is gestopt.  En eerdaags kunnen ze enkel nog op ons domein waar Anne en ik hen toelaten want poortjes openen kunnen de dieren enkel in sprookjes.

Dit is de tweede maal dit jaar dat we het hoofd moeten bieden aan binnenvallende beestjes. Eerst de letterzetter die de helft van onze sparren heeft vernietigd. Sparren die ik, zelfs vandaag nog moet kappen om deze kever proberen een halt toe te roepen. Anne zegt mij telkens al ik een nieuwe aangetaste spar neerleg, dat ik de strijd verloren heb en dat de kever niet zal stoppen alvorens de laatste spar aangetast zal zijn. In mijn hoofd heeft ze gelijk maar toch hoop ik deze veelvraat te kunnen stoppen al is het maar om mij later niet verantwoordelijk te voelen aan schuldig verzuim. De beestjes hebben ons deze lente en zomer veel tijd en energie gekost. Ik hoop dat we nu voor een paar jaren opnieuw gerust zijn. En...daarna zal het ons niet meer kunnen schelen omdat we dan echt oud en versleten zullen zijn.

Kortom na een drukke, verrassende maar productieve lente en zomer kunnen we ons nu tijdens deze herfst rustig voorbereiden op de winter en zijn donkere dagen. De laatste kubieke meters hout zijn geleverd en mooi opgestapeld, de watervaten zijn allemaal weerom goed vol en nu rest er ons enkel nog ons huisje een laatste opsmukbeurt te geven.                                                                                               We hebben nieuwe vliegenramen besteld en die zullen waarschijnlijk geplaatst worden in oktober. Maar we hebben ook een nieuwe ingangsdeur besteld voor de garage/voorraadkamer en op die plaatsing verheug ik mij. Deze stevige toegangsdeur zal de garage/voorraadkamer veel beter afsluiten en isoleren. Maar bovenal heeft ze een heel groot venster waardoor we regelmatig de ruimte kunnen verluchten en dat is geen overbodige luxe. In de garage heb ik indertijd een extra badkamer geplaatst voor de gasten. Maar omdat er geen raam is, komt de vochtigheid in de garage en dat tast onze waren in de voorraadkamer aan. Anne heeft al heel wat maatregelen genomen om de klammigheid te bestrijden maar dit nieuwe venster in de nieuwe deur kan "de oplossing" zijn voor het vochtigheidsprobleem in de garage. Anne en ik hopen het beste. Als deze nieuwe ingangsdeur in ons huisje staat zal ook de garage/voorraadkamer goed geïsoleerd zijn en komt ook deze ruimte zonder veel problemen de volgende winters door.

Of hoe een kleine verandering ons leven heel wat aangenamer kan maken. De winter mag komen maar eerst ga ik nog volop genieten van deze zachte, rustige, zalige herfst na een geweldige en heerlijke zomer.