Vanaf je de wagen start, begint het Vlaamse avontuur. Je hebt meer dan een paar ogen nodig om zonder ongelukken het verschrikkelijk drukke verkeer te trotseren. Het is een echte mierennest. In Limoux, een stadje naar Franse normen net groot en druk genoeg, bestaat een file uit vier tot vijf wagens. In Vlaanderen jawel, hier is de rij niet te overzien en vaak kilometers lang. Een van de redenen trouwens waarom ik nu over Namen naar Waver, Leuven en zo naar Mechelen rijd. Ik vermijd Brussel en zijn urenlange files tijdens de avondspits. 

De laatste maal in België reed ik over de autostrade naar Brussel maar sloeg in Nijvel af en volgde de nationale weg naar Waver. Maar ook langs hier is het aanschuiven voor lichten en ronde punten waardoor je een tweetal uren doet over een dertigtal kilometer.

Via Namen rijd ik, tegen het verkeer in, over Waver naar Leuven en heb maar één verkeersknoop: Hamme-Mille, een klein kruispunt waar verschillende grote assen samenkomen en waar verkeerslichten voor het grote oponthoud zorgen. Eens hier voorbij is het rustig verder rijden over lokale wegen die ik maar al te goed ken. Het is dezelfde weg die ik indertijd volgde als ik van kantoor Mechelen naar kantoor Leuven reed. Ik vind het trouwens geweldig fijn om langs deze oude bekende baantjes te rijden. Ik ontdek wat nog niet veranderd is en wat ondertussen verdwenen en of verbouwd of aangepast is. Het is wonderlijk om te merken hoe snel sommige dingen veranderen op een vrij korte tijd. Deze rit geeft mij een melancholisch gevoel en doet mooie herinneringen opborrelen en daarenboven kom ik rustig en ongeschonden door het drukke Vlaanderen.

Het verkeer is absoluut een afspiegeling van het dagelijks leven in, zoals wij het al lachend zeggen, het "gepresseerde noorden". Mensen kruisen elkaar zonder meer, allen bezig met hun eigen drukke agenda. Elke minuut moet voor hen ingevuld zijn en alles is gepland en weinig wordt overgelaten aan toeval of willekeur. De nieuwe communicatiemiddelen en sociale media helpen hun agenda nog krapper in te vullen. Tijd om uit te blazen wordt hen door de techniek niet gegund, integendeel velen en zeker de jongeren worden door de vele apps opgejaagd. Hoewel ik dikwijls mijn bedenkingen heb bij de nuttigheid van menig één, zijn of haar tijdsopvulling. Maar het is niet aan mij om daar over te oordelen.

De mensen zijn wel heel vriendelijk en vaak behulpzaam. Slechte karakters heb je overal. Hoewel ieder zich op zichzelf houdt en weinigen je begroeting beantwoorden, toch verschijnt er onmiddellijk een glimlach als je ze aanspreekt. De grote stad die Vlaanderen is, koelt waarschijnlijk de inwoners hun gemoed. De criminaliteit door de hoge bevolkingsgraad helpt uiteraard de vlotte omgang tussen de mensen niet. Ik heb vaak geluk gehad en werd telkens goed geholpen als ik een probleem of een deel van de technische vooruitgang had gemist. Natuurlijk is mijn persoonlijke benadering voor de andere zo ontmaskerend dat ik zonder twijfel door velen wordt geholpen. Tussendoor een beetje stoef mag.

Ik heb mooie momenten beleefd in Vlaanderen en het was een plezier om familie en vrienden terug te zien. Voor enkelen was het wel jaren geleden dat we elkaar nog hadden ontmoet en dat leidde tot mooie verhalen, schone herinneringen en vooral veel praten, lachen, feesten. Mijn stem heeft het dan ook geweten. Ik werd door mijn gasten, waar ik verbleef en/of werd uitgenodigd op een etentje, goed ontvangen. Ze hebben zich geen kosten noch moeite gespaard om mij in de watten te leggen. ik werd op mijn vraag getrakteerd op friet van het frietkot en een lekker pintje op tijd en stond. Mijn gastheer heeft mij gebracht op plaatsen die ik graag nog eens wou zien. We reden her en der en overal werd ik voor de deur afgezet. Het was telkens een toeristische sightseeing die met de grootste zorg tot in de puntjes was verzorgd. 

Wandelingen langs wegjes waar ik mijn jeugd had doorgebracht, winkels bezoeken die lang geleden op mijn boodschappenlijst stonden, mensen ontmoeten die je, na vele tips, plots herkennen en waarmee je dan uren zou kunnen staan kletsen was het niet dat je gastheer onrustig wordt omwille van het tijdsgebrek in zijn schema. Het was heel fijn en geweldig om even terug te zijn op die kleine plaats waar ik mijn heerlijke leven in het zuiden van Frankrijk, heb voorbereid en verdiend. Dank aan allen die dit hebben mogelijk gemaakt en vooral een grote merci voor de vele toffe gesprekken en vertelsels uit de oude doos, die onze jeugd ondertussen wel is.

Toch ben ik blij ook weer thuis te zijn en opnieuw te kunnen genieten van de kalmte, de natuur en onze berg. Hier kan ik met opgeladen batterijen en een opgefrist geheugen profiteren van een rustige oude dag, beseffend dat mijn  jeugdjaren geweldig en enig in hun soort waren. 

Dank ouders, familie en gerijpte vrienden.