Ik ben reeds geruime tijd bezig met ontbossen. Ik heb jullie daar al over geschreven. We hebben, sinds een Spaanse bosmaatschappij in opdracht van een paar landeigenaars heel wat bos is komen uitdunnen in 2020, veel last van de letterzetter. Vooral de sparren in de brede omgeving worden door deze kever aangevallen en zijn sowieso ter dood veroordeeld. Vorig jaar kon ik het niet meer aanzien en ben begonnen met de houtkap van de dode sparren. Vandaag is dat eerste gesneuvelde stuk bos uitgebouwd in een moestuin annex klein voedselbos. En ja, ik ben fier op mijn werk.

De bomen hebben plaats gemaakt voor moestuinbakken met tomaten, boontjes, sla, courgetten, komkommers en veel meer. Het was, al zeg ik het zelf, een titanenwerk. Nog steeds zagen we, mijn vaste hulp Leo en ik, bomen om. Met als uiteindelijke doel een halt toe te roepen aan die verdomde letterzetter. Het is deze boosdoener die mij verplicht het landschap te veranderen. Ik denk dat we bijna en niet zonder spijt, alle zieke sparren op de tweede talud  hebben platgelegd. Hopelijk blijven de resterende gezonde bomen gespaard van deze onzinnige dood. Er kwam maar geen einde aan het zaagwerk en zoals gewoonlijk, de laatste loodjes wegen het zwaarst. We hebben met nog een zestal sparren te gaan over de honderd bomen gekapt en verwerkt, op deze talud alleen. De massa stammen is indrukwekkend. De takken zijn allemaal opgestapeld in daartoe speciaal door dennenstronken gebouwde bakken. Zij zullen over enkele jaren vergaan tot compost en dienen als basis voor andere planten.

Het creëren van een moestuin vanuit het niets is niet eenvoudig maar dankzij de hulp van tuinmagazines, boeken en internet, mag het eindwerk gezien worden. Het kippenhok is verbouwd tot opslag- en werkplaats. Moestuinbakken, opgebouwd uit de stammen van de dode sparren, worden gescheiden van elkaar door graspaden. Kleine fruitbomen zoals perzik, pruim, kers en abrikoos moeten later voor een haag vormen die als zonnewering dient. En een bescheiden terrasje biedt ons de mogelijkheid van een aangename verpozing in de schaduw van een uit de kluiten gewassen es. Anne vindt het fijn hier te vertoeven. Het grote pluspunt van de nieuwe moestuin en het voedselbos is: ze bevinden zich op dezelfde talud en op een paar passen van het huis. 

Het jonge, kleine voedselbos biedt plaats aan bloemen, struiken en bomen die iets bijdragen aan onze menu. Appelbomen uit de streek, die bestand zijn tegen droogte en warmte, staan hier zij aan zij met de vlierstruik. De stekelbes houdt de Japanse peperboom gezelschap terwijl de kiwi achter hen zijn weg naar boven verderzet. De kamperfoelie met eetbare blauwe bessen, Lat Lonicera caerulea "Kamtschatica" ;-) ,voelt zich goed naast de kruipende framboos. De pistache notenboom zal nog enkele jaren groei nodig hebben vooraleer vrucht te dragen terwijl de aardbeiboom zich als struik sneller ontwikkelt. Kortom, we hebben geprobeerd om een vrij divers voedselbos in de steigers te zetten en hopen nu op een snelle en gezonde groei van elk plantje.