Ik stel mij telkens de vraag: is de mens de oorzaak van deze klimaatverandering? Velen willen het ons doen geloven en proberen dit te staven met allerlei bevindingen. Vooral het sociaal-linkse gedachtengoed verplicht ons dat te geloven en dulden hierover zelfs geen tegenspraak. Het komt de bestaande machten goed uit om ons via deze klimaatproblematiek aan hen te binden.                                            Ikzelf ben ervan overtuigd dat klimaatveranderingen zich altijd hebben voorgedaan op onze moeder aarde en ook deze keer is onze planeet grotendeels verantwoordelijk. Dat alles een stukje sneller loopt, schrijf ik dan weer toe aan de mens. We zijn absoluut met te veel. Daarenboven wordt er boven onze hoofden geëxperimenteerd met het klimaat. HAARP, als een voorbeeld, doet volgens mij meer kwaad dan goed en heel wat grote bosbranden zoals de laatste zomer in Griekenland lijken mij opgezet spel. En dan spreek ik nog niet over de ramp in Mauï, Hawaï. Dit is voor mij duidelijk geen natuurverschijnsel meer, maar een door mensenhanden geënsceneerde catastrofe.      Fossiele brandstoffen moeten volgens de bestaande machten worden gebannen terwijl hun elektriciteit nog steeds wordt opgewekt door gasovens gevoed met schaliegas geïmporteerd door verschrikkelijk vervuilende tankers vanuit Noord-Amerika. Eindelijk heeft men nu toch ingezien dat kernenergie ten onrechte werd opzijgeschoven. Ondertussen zijn er wel vele jaren van mogelijk onderzoek naar meer veiligheid voor het gebruik ervan, verloren gegaan. Hetzelfde verhaal met wagens en vooral vrachtwagens die kunnen rijden op waterstof. Electrische wagens blijken bij nader inzien toch heel wat gebreken te hebben en zeker niet zo milieuvriendelijk als vooropgesteld. Maar dit is een discussie die de zelfdenkende mens nooit kan en vooral mag winnen en laat staan zelfs mag voeren.

Kortom het klimaat wijzigt en de bestaande machten zetten ons, zoals gewoonlijk, op de verkeerde voet. Hoewel de moderne mens met al zijn kennis de mogelijkheid heeft om ook deze crisis het hoofd te bieden, toch opteert de nieuwe aristocratie ervoor om zijn macht kost wat kost te behouden. De geschiedenis herhaalt zich.                                                                                                                                                    Reeds in 1709  kondigden de eerste boerenopstanden de komende Franse revolutie van 1789 aan. Toen ook kon de koning en zijn hof van edelen de brand blussen door brood uit te delen zoals we nu zien: de nieuwe boerenopstand en de nieuwe beloofde miljoenen om hen te steunen en toe te laten in hun onderhoud te voorzien. Maar het volk mort en de zwijgende massa blijft niet monddood. Eén ding is zeker: ditmaal zullen er geen tientallen jaren overgaan vooraleer de strijdbijl werkelijk wordt bovengehaald.                                                                We beleven onzekere tijden zowel op gebied van onze aarde als op sociaal vlak. Maar zoals altijd zal ook ditmaal moeder aard zowel als de mens hun evenwicht opnieuw vinden na een heel turbulente periode van oorlog, diepe crisis en natuuromwentelingen. Een periode van rust, vrede en vooruitgang zal volgen zoals het al eeuwenlang gebeurt. 

Dus wij, Anne en ik, bouwen verder aan de duurzame aarde en proberen op die manier een steentje bij te dragen aan wat komen moet. De houtkachel die ons verwarmt en de dieselwagen waarmee wij rijden zouden bij uitschakeling weinig bijdragen aan de klimaatverandering van onze aarde. Onze ecologische voetafdruk is op zich klein, dat die inspanning mij nodeloos en belachelijk lijkt. Het onderhouden van de natuur en het limiteren van onze afvalberg lijkt mij veel belangrijker. Hoewel bij het creëren van afval de gewone mens ook hier wordt opgezadeld met een schuldgevoel, is het vooral de producent die met de vinger moet worden gewezen. Bij de plaatselijke beenhouwer ga je met je eigen verpakking, doosje waar de plakjes hesp worden in opgestapeld terwijl je in het groot warenhuis hetzelfde product koopt maar dan in een verpakking om u tegen te zeggen. Een verpakking die je al überhaupt zonder keukenmes niet open krijgt en waar naast de omslachtige verpakking nog eens een papiertje zit tussen elk plakje hesp. Of een doos koeken waar elk koekje opnieuw apart is ingepakt. De papierberg van één doos koekjes vult soms je hele keukenvuilnisbak. En ja wij betalen per gewicht voor de verwerking van wat de producent ons aansmeert. Misschien moeten we terug naar de oude tijd en zelf onze koekjes bakken. Ook hier proberen wij te werken aan een duurzamere wereld door het zelf bereiden van onze maaltijden.                            Bereide maaltijden in een supermarkt, afhaalmaaltijden bij de producent zelf of aan huis geleverd zijn een zwaar minpunt voor onze planeet en daarenboven niet erg gezond. Natuurkijk is koken niet iedereen gegeven maar na een paar keren proberen, kan iedereen spruiten met gekookte aardappelen en een varkenskotelet op zijn bord toveren. Als iedereen zijn gezond boerenverstand zou gebruiken en de bestaande machten niet zomaar blindelings zou geloven maar zelf zou nadenken over wat en hoe, dan zou onze planeet er al heel anders uitzien. Misschien niet perfect maar dat is toch de kracht van ons menszijn.

Ik zit nog steeds op mijn bankje in het zonnetje en weet dat ik maar een stip ben in het geheel. Maar ook die stip maakt samen met andere stippen, vaak een mooi schilderij. Daarom is het belangrijk om opnieuw vanuit onszelf, de basis, een gezonde weldenkende wereld uit te bouwen die dan automatisch leidt naar een duurzamere blauwe planeet.